گونزالس هرناندز با اشاره به قارچ کش ها، محلول پاشی ها و کودهای ریشه ای که گل هایش نیاز دارند، می گوید: «قیمت مواد شیمیایی دو یا سه برابر شده است. به گفته بانک مرکزی مکزیک، بانک مرکزی مکزیک، این کشور دو سوم کود نیتروژن خود را وارد می کند که بیشتر آن از روسیه است. آنها می گویند به خاطر جنگ است [in Ukraine] زیرا برخی از مواد شیمیایی از آن مکان‌ها می‌آیند و با جنگ، نمی‌توانند آنجا را ترک کنند.»
او می گوید: «این گلخانه فقط 10000 گیاه دارد. “این یکی از کوچکترین است.”
پدرو گونزالس هرناندز به آرامی بین ردیف‌های گل داوودی، نفس نوزاد و گل رز – قرمز، صورتی، زرد و سفید که هنوز شکوفا نشده است – راه می‌رود و آثار نقص یا بیماری را بررسی می‌کند.
در globalpressjournal.com بیشتر بخوانید
منبع در این شهرداری در ارتفاعات چیاپاس در جنوب مکزیک، کشاورزان نزدیک به 40 درصد از زمین را با گل کشت می کنند. در Zinacantán حدود 1200 گل‌کار وجود دارد که بیشتر آنها از تولیدکنندگان کوچک مایا Tsotsil مانند González Hernández 26 ساله هستند که خانواده‌اش از 15 سال پیش زمانی که از لوبیا و ذرت دور شدند شروع به پرورش گل کردند. گل‌کاری تجاری که در ابتدا با حمایت دولت در سال 1973 توسعه یافت، اکنون پایه اصلی اقتصاد و فرهنگ محلی است: گل‌ها پانتئون‌ها و کلیساها را در مراسم عروسی، غسل تعمید، و تولدها تزئین می‌کنند، در حالی که کوه‌ها با حدود 5000 گلخانه پر شده‌اند. با این حال، بیشتر این موارد به نهاده‌های وارداتی متکی است که به طور فزاینده‌ای متزلزل می‌شوند.