کشت آفتابگردان (Helianthus annuus L.) به عنوان گل شاخه بریده به دلیل زیبایی زیبایی شناختی و ارزش تجاری آن در گلکاری برجسته است. درک چگونگی سازگاری ژنوتیپ های آفتابگردان بریده شده با مناطق مختلف ادافوکلیما و شیوه های مدیریتی برای بهینه سازی کیفیت و بهره وری گل ضروری است.
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تراکم و مکان بوته بر رشد، رشد و کیفیت آفتابگردان شاخه بریده در محیط‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری انجام شد. تراکم بوته های 10، 20، 30، 40 و 50 بوته در متر مربع در آب و هوای گرمسیری و آب و هوای نیمه گرمسیری با استفاده از طرح بلوک های تصادفی در یک طرح فاکتوریل ارزیابی شد. نتایج نشان داد که ارتفاع بوته، قطر سرپوش و ساقه، تعداد نهایی برگ، سطح برگ، شاخص سطح برگ، فیلوکرون و چرخه رشد تفاوت معنی‌داری بین مکان‌ها وجود دارد.
تراکم بوته به‌جز ارتفاع بوته و چرخه نمو به‌طور معنی‌داری بر این متغیرها تأثیر گذاشت. اثر متقابل مکان و تراکم بوته تنها برای قطر کاپیتولوم و تعداد برگ نهایی معنی دار بود. یافته‌ها نشان می‌دهد که هم تراکم کاشت و هم مکان به طور قابل‌توجهی بر چرخه رشد آفتابگردان بریده شده تأثیر می‌گذارد، با تراکم‌های پایین‌تر، گیاهان قوی‌تر در هنگام برداشت مورد استفاده قرار می‌گیرند. تراکم 30 بوته در متر مربع برای استفاده کارآمد در فضای بدون به خطر انداختن قابل توجهی کیفیت ساقه گل توصیه می شود. همه ساقه‌های تولید شده قابل فروش هستند، و این نشان می‌دهد که تنظیم تراکم کاشت می‌تواند تولید را بدون کاهش کیفیت و سازگاری با شرایط منطقه‌ای خاص بهینه کند.
Tomasi، Tuane & Reis، Lucas & Taira، Tiago & Soares، Jackeline & Tomiozzo، Regina & Uhlmann، Lilian & Streck، Nereu & Sorgato، José. (2024). تراکم و مکان بوته: بهینه سازی رشد و کیفیت آفتابگردان شاخه بریده در محیط های گرمسیری و نیمه گرمسیری. DOI: 10.20944/preprints202408.2178.v1.
منبع: mdpi.com