معلوم نیست این گلها در کجای دنیا رشد کرده اند. آنها محصول شبکه پیچیده ای از تدارکات، سوخت های فسیلی، مصرف آب، شیمی، و باغبانی هستند که طیف گسترده ای از گل ها را قادر می سازد تا در تمام طول سال در دسترس مصرف کنندگان ایرلندی قرار گیرند. مانند بسیاری از جنبه های زندگی، هم چشمگیر است و هم به طور نگران کننده ای از طبیعت جدا شده است.
چه چیزی سبزتر از یک دسته گل می تواند باشد؟ لایه ها را جدا کنید و زرادخانه ای از آفت کش ها و علف کش ها را پیدا کنید. لباس‌ها و دستگاه‌های تنفسی Hazmat در تونل‌های وسیع گل که عرضه‌کننده بازار هستند، یکنواخت استاندارد هستند. برای تولید یک گل رز بین 7 تا 13 لیتر آب نیاز است. با عمیق تر شدن بحران آب و هوا، کنیا، سومین تولیدکننده گل شاخه بریده در جهان، با خشکسالی شدیدی مواجه است که میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.
گل های شاخه بریده را به طور معمول در مواد نگهدارنده می ریزند تا پژمرده یا محو نشوند. آنها در هواپیماهای باری و کامیون‌های دیزلی یخچال‌دار حمل می‌شوند، در پلاستیک یک‌بار مصرف پیچیده می‌شوند و در بلوک‌های سبز جیر فوم گل‌دار فرو می‌روند، آلاینده‌ای برای همیشه که می‌تواند به میکروپلاستیک‌های سمی تجزیه شود که برای هزاران سال در اکوسیستم باقی می‌مانند. از نظر برخی ناب گرایان، محصولات این سیستم گلهای فرانک هستند که بویی از هیچ چیز نمی دهند و خلاقیتی را که برای کار با آنچه در هر روز در اطراف ما رشد می کند از بین می برند.
مردی با یک دسته گل کوچک در مسیر پیاده‌روی ایستاده است که رهگذری از او می‌پرسد: «چرا از سوپرمارکت گل می‌خری؟ آنها همه جا هستند. فقط آنها را انتخاب کنید.» مرد با گل ها پوزخند می زند و شانه هایش را بالا می اندازد. کوارتت او از ژربراهای بنفش و غنچه‌های گل رز هلویی متعلق به فروشگاه ارزان نزدیک است که با پرچم ایرلند برچسب زده شده است. در زیر سه رنگ، یک چاپ کوچک نوشته شده است: «در ایرلند بسته بندی شده است».
در Irishtimes.com بیشتر بخوانید