گلخانه پرورش موز در کالج باغبانی ایسلند ممکن است چیزی باشد که این مؤسسه آموزشی به آن مشهور است، اما اتفاقات بیشتری در محوطه دانشگاه در Hveragerdi، در حدود 40 کیلومتری جنوب شرقی ریکیاویک رخ می دهد. از آنجایی که کشور به دنبال خودکفایی بیشتر از نظر غذایی است، تحقیقات در زمینه رشد تحت LED و استفاده بهینه از CO2 در حال انجام است. در طول سفر شرکت Fresh Publishers، Guðríður Helgadóttir (Gudridur Helgadottir) تیم HortiDaily و همکارانشان را در اطراف نشان داد.
همچنین، IPM یک موضوع مهم، هم در تاسیسات و هم در باغبانی ایسلندی است. ما به دانش آموزان خود همه چیز را در مورد IPM آموزش می دهیم، به همین دلیل است که گلخانه باز است. آنها یاد می گیرند که چگونه با شیوع بدون سمپاشی مقابله کنند. به لطف دوردست بودن ایسلند، آفات و بیماری های کمتری نسبت به سایر کشورها داریم. آخرین اما نه کم‌اهمیت، آزمایش‌های زیرلایه با پوکه آتشفشانی، یک ماده ایسلندی که کمی شبیه پرلیت است، اما از آتشفشان هکلا سرچشمه می‌گیرد، انجام می‌شود.
پس در مورد آن موز چطور؟ خب، این هم داستان خیلی جالبی است. از دهه 1950، آنها در محوطه دانشگاه کشت می شدند، اما موز یکی از محصولاتی بود که تولیدکنندگان سعی کردند تا دریابند که کدام گونه ها در گلخانه هایشان بهتر عمل می کنند. پرورش دهندگان به زودی متوجه شدند که موز به اندازه محصولات یکساله مانند گوجه فرنگی و خیار مناسب نیست، بنابراین گیاهان به دانشکده باغبانی داده شدند و حدود 70 سال است که در خانه موز هستند. علاوه بر این که یک مرکز تمرین برای دانش آموزان بود، برای بسیاری دیگر از جمله مدارس محلی نیز جذابیت پیدا کرد. این گلخانه حاوی گیاهان گرمسیری جالب دیگری است، هم گیاهان چند ساله و هم غذاهایی مانند انجیر، قهوه و مرکبات، و اخیراً اولین میوه کاکائو پس از 11 سال رشد پیدا شد. اگر آنها موفق به پرورش وانیل نیز شوند که در فهرست آنها قرار دارد، یک قهوه یخی ایسلندی یا یک موز ایسلندی می تواند در منوی صدمین سالگرد تولید حرفه ای گلخانه ای که سال آینده برگزار می شود، باشد.
در حال حاضر ایسلند از نظر خیار خودکفا است و حتی مقداری به دانمارک، جزایر فارو و گرینلند صادرات دارد. سطح خودکفایی گوجه فرنگی از 70 درصد به 55 تا 60 کاهش یافته است، زیرا تولیدکنندگان با ویروس ها مقابله می کنند و گوجه فرنگی های کوچکتر را برای پاسخگویی به تقاضای بازار انتخاب می کنند. از آنجایی که رشد فلفل دلمه ای در طول زمستان دشوار است، میزان کفایت آن 20 تا 30 درصد است.
رشد در ایسلند به معنای رشد در این شرایط است. حتی اگر محصولات شما توسط یک گلخانه محافظت شود، تولیدکنندگان همچنان باید با نور زیاد در تابستان و روزهای کوتاه در زمستان همراه با نوسانات دما، برف و طوفان دست و پنجه نرم کنند. گودریدور می گوید: «به دلیل گرم شدن زمین، ما با آب و هوای شدید دست و پنجه نرم می کنیم. “بالاترین فاکتور هزینه برای تولیدکنندگان برق است، زیرا ما باید محصولات خود را از اکتبر تا پایان مارس روشن کنیم، و حتی در تابستان در روزهای ابری. بنابراین در حالی که هزینه‌های گرمایش پایین است زیرا می‌توانیم از گرمای زمین گرمایی استفاده کنیم و هزینه‌های انرژی به اندازه اروپا بالا نیست، این هنوز یک عامل اصلی است. اکثر تولیدکنندگان در اینجا از تاسیسات هیبریدی استفاده می کنند زیرا می توانند از گرمای لامپ های HPS در ماه های سردتر استفاده کنند.
او می افزاید که آنها همچنین به طیف های نور مورد استفاده در محصولات کشاورزی نگاه می کنند. محققان ما پس از 40 یا 50 دقیقه کار در زیر نور LED از سردرد شکایت کرده‌اند و ما باید ببینیم که چگونه می‌توان شرایط کار را بهبود بخشید. ما نمی دانیم که آیا این اثرات طولانی مدت دارد یا خیر، اما باید مراقب باشیم که کارگران خود را در معرض شرایط آزمایش نشده قرار دهیم. بالاخره چه کسی می خواهد چشمان خود را به خاطر تحقیق رها کند؟ باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد.» همچنین، هزینه های نیروی کار و هزینه CO2 نگران کننده است. ما باید با کارخانه‌های آبجو و نوشابه‌های غیرالکلی برای تولید CO2 محلی رقابت کنیم، بنابراین یکی از حوزه‌های تحقیقاتی نحوه استفاده از CO2 به کارآمدترین روش است.
برای اطلاعات بیشتر:
گودریدور هلگادوتیر
دانشگاه ایسلند
تلفن: +354 433 5000
ایمیل: [email protected]
منبع
پردیس با بخار 110 تا 130 درجه سانتیگراد از چاههای گرم گرم می شود و بخشی از تأسیسات مجهز به تأسیسات تبادل حرارتی است، اما بخار مستقیماً به لوله های قسمت دیگری از تأسیسات سرازیر می شود. آب غنی از مواد معدنی به لوله ها آسیب می زند و مسدود می شود و گاهی اوقات هوای تحت فشار برای راه اندازی مجدد بخار مورد نیاز است. گودریدور می‌گوید: نگه داشتن گلخانه‌ها در دمای ثابت می‌تواند مشکل باشد. در خانه موز ما، هدف ما حفظ درجه حرارت بالای 20 درجه سانتیگراد است، اما انرژی زمین گرمایی در نوسان است، دما و فشار نیز تغییر می کند. مثل یک نوجوان بداخلاق است.»
برای کاهو و گیاهان، سطح زیر کشت در حال رشد است. محصولات جدید شامل توت فرنگی و حتی یک مرکز واسابی است. با محصولات سیب زمینی در فضای باز و سایر محصولات ریشه ای ما می توانیم در حدود یک سال به خودکفایی برسیم، اما امسال، کشاورزان با سرما، طوفان و دمای پایین دست و پنجه نرم کرده اند که تأثیر بدی بر محصولات در فضای باز گذاشته است.
گیاهان گوجه فرنگی، خیار و فلفل هنوز در گلخانه تحقیقاتی کالج باغبانی ایسلند رشد می کنند، اما گودریدور نشان می دهد که دانش آموزان قبلاً برای تابستان رفته اند. گروه دانش‌آموزان در این مرکز یک گروه قابل توجه است. در حالی که نوجوانان ایسلندی تمایل زیادی به باغبانی ندارند، احتمالاً به دلیل کار باغبانی اجباری که در آب و هوای خشن ایسلند انجام می شود، مؤسسه شاهد سطح فزاینده ای از علاقه در بین افراد مسن است. او می‌گوید: «بیشتر دانش‌آموزان تقریباً 30 سال دارند، اگرچه ما آنها را از 20 تا 60 و حتی 70 سال داریم. بسیاری این کار را به عنوان مطالعه دوم انجام می دهند. ما وکلای سابق، تحلیلگران کامپیوتر، و حتی اعضای سابق کنگره، لوله کش ها و غیره داریم. گرم شدن کره زمین و اهمیت تولید غذای محلی مردم را تشویق می کند تا وارد حوزه ما شوند.
اشتیاق برای باغبانی ممکن است در ایسلند در حال افزایش باشد، اما کالج باغبانی تلاش کرده است تا با هزینه ها هماهنگی داشته باشد. این تا حدی به دلیل تغییر در بودجه دولتی و تا حدودی به دلیل عوامل دیگر است. آسیب به تاسیسات پس از زلزله در سال 2008، فروپاشی اقتصادی ایسلند، و فوران آتشفشانی همگی نقش مهمی در این دارند که چرا بازسازی تاسیسات بیش از حد انتظار طول کشیده است.
