او خانواده های مهاجر از اوتار پرادش را به عنوان کارگر استخدام کرده و برای آنها مسکن فراهم کرده است. او میگوید: «اگرچه کارایی آنها پایینتر است، اما زمانی که باید کار انجام شود، در دسترس هستند، برخلاف مردم محلی ما که بهانههایی برای گزارش نکردن به محل کار در زمانی که واقعاً مورد نیاز هستند، میآورند». قیمتها از 2 تا 15 برای یک گل رز، 15 تا 50 برای هر کیلوگرم خیار و 25 تا 300 به ازای هر کیلوگرم فلفل دلمهای متفاوت است. ماههایی وجود دارد که ما از دست خود خرج میکنیم. اما باید حفظ کنیم. کشاورزی کنید و نهادههای مناسبی را برای بهرهمندی از مزایای زمانی که قیمتها بالاتر است، فراهم کنید.»
مقاله کامل را در www.msn.com بخوانید.
منبع
جگادیش، 40 ساله که گل رز قرمز، خیار و فلفل تاج محل را در مزرعه خود در نزدیکی تاللی میکارد، میگوید: «یک جریب محصول زیر یک محیط کنترلشده بازدهی بهتری نسبت به کشاورزی باز به وسعت 10 هکتار دارد. بازیکنان از آنجایی که خطری وجود دارد. خود بازار داخلی خوب است. با وجود قیمت کمی پایین تر از بازار، نمایندگان محصول را از حیاط خلوت ما می گیرند.” او از دوستانش می خواهد تا به کشاورزی گلخانه ای ارگانیک بپردازند. روز معمول او حدود ساعت 6 صبح بعد از یک فنجان چای شروع می شود. “من مزرعه را بررسی می کنم. ، کار روزانه را تعیین کنید، در صورت نیاز گیاهان را خودم کود دهم و حوالی ساعت 11 صبح آنجا را ترک کنید. جگادیش میگوید: دوربینها را نصب کرده و پیشرفت کار را از طریق تلفن نظارت کنید و در صورت نیاز دستورالعملها را ارسال کنید.”
دولت کریشناگیری علیرغم تلاش خود به سمت صنعتی شدن، کشاورزی، نان و کره اکثر مردم منطقه را از دست نداده است. در حالی که شرکتها برای صادرات وارد بخش گل رز بریده شدهاند، کشاورزان مترقی با زمینهای کوچک تا متوسط در حال رشد محصولات نقدی منتخب با کمک دولت هستند.
ما به تمرکز بر نقاط قوت اصلی منطقه ادامه می دهیم. ما باغبانی را به طور گسترده ای پیش می بریم. من چند کشاورز را می شناسم که در زمینه گلکاری و باغبانی فعالیت می کنند که به لطف مشوق های ارائه شده برای گلخانه ها به اندازه مهندسان نرم افزار تاسیس شده درآمد دارند. کشاورزی تحت مأموریت ملی باغبانی همراه با ایالت.