کمبود نیروی کار
کمبود نیروی کار، در واقع، مدتی است که صنعت باغبانی را درگیر کرده است. با کووید، شدت آن موضوع آشکارتر شد. با این حال، راه‌حل‌های سریع همگی امکان‌پذیر هستند.
او می‌گوید: «من معتقدم که برنامه‌های کارگری بهترین شکل کمک خارجی است که می‌توانید ارائه کنید. «چون شما فقط به مردم پول نمی‌دهید، به آنها اجازه می‌دهید خودشان را بالا ببرند. این افراد اغلب سهم شیر از حقوق خود را به خانواده‌هایشان در کشورشان باز می‌گردانند، بنابراین نه تنها بر عزیزانشان بلکه بر کل اقتصاد نیز تأثیر مثبت می‌گذارند.»
جو اسبروکی از پرورش دهندگان سبزیجات گلخانه ای انتاریو (OGVG) تمام حرفه حرفه ای خود را به بخش horti اختصاص داده است. اکنون، پس از شش سال سپری شده برای توسعه و گسترش OGVG، زمان استراحتی به خوبی به دست آمده نزدیک شده است. آیا این چنین است؟
“در بخش گلخانه، جایی که ما کربن گیاهان را تغذیه می کنیم، باید در نحوه مقابله با پایداری به هر قیمتی بسیار مراقب باشیم. شما نمی توانید سیاست ها را به قیمت گرسنگی کشیدن مردم انجام دهید. به عنوان مثال، دولت ایرلند اعلام کرده است که آنها مالیات کربن را از مشاغل کشاورزی دریافت نمی کنند. جهان واقعاً به سمت پایداری سرعت می‌گیرد. من معتقدم عاقلانه است که برای یک ثانیه مکث کنیم و همه احتمالات را در نظر بگیریم، آنها را با عواقب احتمالی سنجیده و به سمت درست ترین راه حل برای همه برویم.»
جو حتی از این هم فراتر می رود و می گوید که کارگران مهاجر باید واجد شرایط دریافت نوعی پاداش باشند که در نهایت منجر به یکپارچگی کامل، نه تنها از نظر کار، بلکه از نظر اجتماعی نیز می شود. او می‌گوید: «من طرفدار اجازه دادن به افرادی هستم که می‌خواهند (او اشاره می‌کند که همه کارگران مهمان این کار را نمی‌کنند) پس از 3-4 سال رفت و آمد به مزارع، تابعیت کسب کنند. آنها می توانند برای وضعیت مهاجرت و در نهایت برای شهروندی کانادا اقدام کنند. به نظر من این یک راه عملگرایانه است.»
جو اسبروکی در کنفرانس گلخانه ای کانادا، 2017
او می گوید: «نکته مهمی که باید به خاطر بسپارم این است که من این را به عنوان یک بازنشستگی نمی بینم. من یکی از آن افرادی هستم که واقعاً از این صنعت لذت می برم. بنابراین، تا زمانی که سلامتی من را حفظ کند، و بتوانم ارزشی برایم به ارمغان بیاورم، به راهم ادامه می‌دهم – هرچند احتمالاً سرعت آن بالا نخواهد بود.» او می‌خندد. مسلماً، بخش horti از سال 2020 در آشفتگی کامل بوده است و این امر بر اکثر اپراتورهای horti ضربه وارد کرده است.
او می گوید: «از سال 2020، بسیار استرس زا بوده است. به دلیل مشکلات کارگران، هرج و مرج زنجیره تامین، دولت که صنعت را در مقاطع مختلف به درستی درک نمی کند و اکنون تورم فراری است. همه اینها یک عامل استرس زا برای شما ایجاد می کند که بیشتر ما ترجیح می دهیم بدون آن عمل کنیم.
در حالی که بحث ها در اروپا عمدتاً حول محور قیمت انرژی و موارد مشابه است، تورم صحنه اصلی را در آمریکای شمالی به خود اختصاص داده است. جو در دهه 80 شاهد اتفاقات مشابهی در صنعت بود، اما چند تفاوت اساسی وجود دارد. او می‌گوید: «در اوایل دهه 80، تورم بالایی در کانادا وجود داشت، و من می‌توانستم ببینم که این چقدر می‌تواند مخرب باشد. اما تفاوت این است که در آن زمان، هم تورم بالا داشتیم و هم بیکاری بالا. به نظر می رسد این بار متفاوت است.»
چالش های بی سابقه
جو همچنین به طور مستقیم بحران نفت عرب را در همان روز تجربه کرد، اما او معتقد است که بحران انرژی کنونی بی سابقه است. او می‌گوید: «با صداقت می‌توانم بگویم که هزینه‌های ما منفجر شده است. بنابراین، ما باید تلاش کنیم و برای جبران این هزینه ها تلاش کنیم.» و در حالی که هدف گذاری برای پایداری کار درستی است، جو می ترسد که عجله زیادی وجود داشته باشد.
با تمام این مسائلی که صنعت horti با آن مواجه است، منطقی است که جو تمایلی به بازنشستگی کامل نداشته باشد. من با خوشحالی به عنوان مربی و مربی برای بسیاری از جوانان عمل کرده ام و قصد دارم این کار را ادامه دهم. من می خواهم با صنعت ارتباط برقرار کنم و می خواهم به پیش بروم. این به این دلیل است که من معتقدم رشد گلخانه ای آینده این سیاره است. اگر بتوانم، می‌خواهم در ارتقای صنعت شرکت کنم. اما در وسط A و B، من همچنین مطمئن خواهم شد که چهار هفته در ساحل کاستاریکا وجود خواهد داشت.» او می خندد.