علائم سمیت آمونیوم به صورت کلروز بین ورید، لکه های کلروتیک و شاخ و برگ سبز کم رنگ شروع می شود و می تواند به راحتی با کمبود آهن اشتباه گرفته شود. در گیاهان بالغ، حاشیه برگ ممکن است بسته به محصول به سمت پایین یا به سمت بالا خم شود و ریشه ها نوک های نکروزه قهوه ای ایجاد می کنند و تعداد آنها به طور کلی کمتر است. پیوند گوجه فرنگی، بادمجان و فلفل به سطوح بالای آمونیوم بسیار حساس هستند. سایر محصولاتی که به آمونیوم بیش از حد در بستر حساس هستند عبارتند از: کلئوس، پانسی، مریم گلی، زینیا و کاهو.
منبع: umass.edu
منبع برای جلوگیری از سمیت آمونیوم، استفاده از کودهای نیتروژن آمونیاکی را در دوره های طولانی هوای سرد و ابری محدود یا قطع کنید. در عوض، از کودهایی با نسبت متعادلی از منابع نیتروژن آمونیوم و نیترات استفاده کنید. به عنوان مثال می توان به 15-0-15، 13-2-13 Cal-Mag، 15-5-15 Cal-Mag و موارد دیگر اشاره کرد. از مرطوب نگه داشتن بستر بسیار پرهیز کنید و برای کمک به تبدیل آمونیوم به نیترات، pH بستر را افزایش دهید. pH بستر را در انتهای بالاتر توصیه های محصول نگه دارید. دمای گلخانه را بالای 60 درجه فارنهایت حفظ کنید. اگر علائم سمیت آمونیوم را دارید، دمای بستر را با افزایش دمای هوا افزایش دهید، به کود بدون نیتروژن آمونیاکی روی بیاورید و بستر را با آب زلال شسته و مطمئن شوید که اجازه دهید بین روزهای آبیاری خشک شود.
استفاده از کودهای نیتروژن آمونیاکی مانند 20-10-20 در هوای سرد و ابری می تواند منجر به سمیت آمونیوم شود. در طول این دوره های طولانی هوای خنک و ابری، بسترها راحت تر اشباع می شوند و بنابراین از اکسیژن محروم می شوند. دمای پایین و سطوح پایین اکسیژن در محیط رشد باکتری های نیتریفیک کننده را سرکوب می کند که ممکن است باعث ایجاد آمونیوم تا سطوح سمی شود.