تاریخچه اهدای گل در سراسر جهان

فلوریوگرافی به یک وسیله ارتباطی بسیار مفید بین افراد طبقات اجتماعی مختلف و هویت های شخصی تبدیل شد. در زمان اسکار وایلد، در لندن در دهه 1890، بسیاری از گل‌ها معنای خاصی پیدا کردند و پیام‌های «ناگفته» را منتقل کردند. [including] لیسی می‌گوید که اولین نمادهای جامعه دگرباشان جنسی است. یکی از قدیمی‌ترین آنها میخک سبز است که توسط مردی بر روی یقه می‌پوشد تا به دیگران نشان دهد که «به روی همجنس‌بازان باز هستند».

اسپانیا
هدیه دادن گل در اسپانیا به عنوان یک حرکت جدی تلقی می شود و به گفته لیسی، هدایایی با گلبرگ “باید به طور خاص و فقط برای موقعیت های خاص ارسال شود.” او خاطرنشان می کند که علاوه بر عروسی ها، تشییع جنازه و تعطیلات بزرگ، گل ها را می توان به عنوان قدردانی از مهمان نوازی ارسال کرد و می افزاید: «گیاهان گلدانی اغلب بعد از مهمانی های شام فرستاده می شوند، اما هرگز گل های داوودی، رز قرمز، گل محمدی و نیلوفرهای سفید را نمی فرستند. گل ها مرگ را نشان می دهند.» مطمئن‌ترین شرط‌ها شامل سوسن‌ها و زنگ‌های آبی اسپانیایی است – که هر دو فاقد معنای عاطفی بزرگ در نظر گرفته می‌شوند – اما به یاد داشته باشید که ساقه‌های خود را بشمارید: سنت اسپانیایی می‌گوید که گل‌ها را فقط باید به تعداد فرد (به‌جز 13 بدشانس)، به‌عنوان دسته‌های زوج داده شود. باید به عنوان هدایای تدفین ذخیره شوند.

با این حال، برخلاف اسپانیایی‌ها، آلمانی‌ها بر سطح بیشتری از سخاوت پافشاری می‌کنند: صرف دعوت شدن به خانه، هم ارزش یک بطری شراب برای میزبان و هم گل برای شریک زندگی او دارد. در چنین شرایطی، رزهای چای و رزهای زرد مورد علاقه هستند (به غیر از قرمزها – مانند آمریکا، آنها نشانگر عاشقانه های عمیق هستند)، که مانند تمام هدایای گل در آلمان، قبل از تحویل دادن به دسته گل باید از بسته بندی جدا شوند. یک گیرنده

فراتر از همه دلایل و مناسبت های کلاسیک برای هدیه دادن (به عزاداران، بیماران، به عنوان نشانه های عاشقانه، برای تولدها و موفقیت های تحصیلی)، هدیه دادن گل در روسیه باید در تعطیلات ملی خاص، مانند روز معلم، روز دانش، و روز زن (میخک قرمز، نماد تعطیلات رسمی ملی، همیشه باید برای روزهایی مانند اینها رزرو شود). صرف نظر از مناسبت، گیاهان ریشه دار در گلدان، به جای گل های شاخه بریده، هدیه مناسب برای زنان مسن به عنوان نشانه های طولانی مدت زندگی محسوب می شوند.

یونان
شیفتگی انسان به گل‌ها را می‌توان در سنت‌های معنوی یونانیان باستان جستجو کرد، که لیسی می‌گوید: «از گل‌ها به عنوان وسیله‌ای برای قصه‌گویی استفاده می‌کردند…[in a] اسطوره‌شناسی که مملو از ارجاع به گل‌های معینی است که معرف خدایان و الهه‌های خاص هستند.» علیرغم احترام به گل‌ها به عنوان نشانه‌هایی از برترین خدایان، بزرگ‌ترین فیلسوفان عصر نیز از روند شکوفایی و پژمردگی هر گل به‌عنوان یک امر یاد کردند. یادآوری مستقیم و همیشه حاضر از جانب خدایان در مورد کوتاهی زندگی همه انسان ها.

انگلستان
در انگلستان عصر ویکتوریا (1837-1901)، جامعه‌ای که از شهروندان خود می‌خواست فضایی با آرامش و خونسردی دائمی داشته باشند، هدیه دادن گل به وسیله‌ای برای بیان احساسات شدید تبدیل شد که می‌توان آن را ناراحت‌کننده یا نقض آداب معاشرت دانست. با صدای بلند برای پیشبرد این هدف، شهروندانش فلوریوگرافی را توسعه دادند، هنر برقراری ارتباط با گل ها، شامل فرهنگ لغت های دقیق که معانی خاصی را در پس گونه ها، رنگ ها، آرایش ها و تعداد گل هایی که به گیرنده داده می شود، توضیح می دهد.

گروهی از دانش‌آموزان روسی برای روز معلم گل حمل می‌کنند.

مصر
مصریان باستان گل‌ها را نیز مقدس می‌دانستند و آنها را در مقبره‌های فراعنه به عنوان هدایایی قرار می‌دادند که تصور می‌شد ارواح شیطانی را از خود دور کنند و از آن‌ها در جشنواره‌هایی مانند «جشنواره زیبای اوپت» یازده روزه استفاده می‌کردند که به قدرت باروری رود نیل احترام می‌گذاشت. در این جشن جواهرات پیچیده گلی ساخته شده برای طبقه حاکم و گل آرایی های سر به فلک کشیده با نشان نیلوفر آبی باارزش کشور که بر روی محراب های تشریفاتی در امتداد مسیری که دارای گلدسته های گل رز، خشخاش و سوسن آویزان بود، حمل می شد.

از میان تمام شکوه و جلال طبیعت – از حیوانات و پرندگان جذاب آن گرفته تا مناظر خیره کننده غروب خورشید و زندگی رنگارنگ آن در کف اقیانوس – عناصر کمی به اندازه گل ها فوری، شخصی و در دسترس هستند. از بینایی و بو گرفته تا بافت و در برخی موارد حتی طعم، گلها یک تجربه حسی کاملا طبیعی را ارائه می دهند که شبیه هیچ چیز دیگری نیست. و با وجود بیش از 400000 گونه شناخته شده گیاهان گلدار، جای تعجب نیست که قرن هاست که انسان ها به جمع آوری، مطالعه و هدیه گل به یکدیگر می پردازند.