این احتمال وجود دارد که گیاهانی که از مرکز باغ به خانه آورده‌اید، یا حتی خربزه‌هایی که از بازار کشاورزان کلرادو خریداری کرده‌اید، توسط مزرعه‌ای چند نسل که متعلق به یک خانواده ژاپنی آمریکایی است، رشد کرده باشند. اما از آنجایی که این کشاورزان مانند هر کشاورز دیگری با عدم اطمینان در مورد آینده روبرو هستند، در معرض خطر گم شدن، سابقه مشارکت این جامعه در هویت کشاورزی کلرادو است.
با این حال، اگر واقعاً نگاه کنید، می توانید نشانه هایی از این تاریخ را پیدا کنید. به عنوان مثال، اگر به مرکز تاریخ کلرادو در دنور بروید و در «Zoom In»، نمایشگاه دائمی که 100 شی از تاریخ کلرادو را به نمایش می گذارد، قدم بزنید، ممکن است متوجه یک کلاه بیسبال کثیف و ضرب و شتم شوید که متعلق به مرحوم باب ساکاتا، مالک مزارع ساکاتا در برایتون.
در طول جنگ جهانی دوم، جنوب شرقی کلرادو محل کمپ آماچه بود، اردوگاهی که خانواده‌های آمریکایی ژاپنی را به دلیل سوء ظن بی‌اساس جاسوسی برای دولت ژاپن نگه می‌داشت. خانواده‌هایی از کالیفرنیا، اورگان و ایالت واشنگتن به اردوگاه‌هایی مانند این در سراسر ایالت‌های غربی، اغلب در مناطق دورافتاده با آب و هوای تنبیه‌آمیز و ناآشنا منتقل شدند. بسیاری از بازداشت شدگان قبلاً کارگران مزرعه بودند و در بیشتر اردوگاه ها برای ارتش ایالات متحده کار کشاورزی می کردند.
در سال‌های اخیر تلاش‌های انگشت شماری برای روشن کردن تاریخچه آمریکایی‌های ژاپنی در کلرادو صورت گرفته است، و تقریباً به طور کامل بر ناملایماتی که در طول جنگ جهانی دوم با آنها مواجه شده‌اند، متمرکز شده‌اند. اما قبل از آن ژاپنی ها در کلرادو بودند. ناگفته نماند پس از جنگ، بیش از 11000 آمریکایی ژاپنی تصمیم گرفتند کلرادو را خانه جدید خود کنند و همه آنها به دنور نیامدند. در واقع، بیش از نیمی از آنها در مناطق روستایی کلرادو پراکنده شده‌اند و بسیاری برای حمایت از خانواده خود به کشاورزی و پرورش گل روی آورده‌اند و در نهایت کسب‌وکارهای چند نسلی ایجاد می‌کنند. دهه‌ها بعد، وقتی نسل‌های جوان حرفه‌های خود را به جای دیگری می‌برند، این میراث در حال محو شدن است.