مدت عمر این سحابی ها کوتاه و حدود ده هزار سال است که در مقابل عمر چند ملیون ساله ی ستاره ها ف بسیار نا چیز است. سحابی‌های سیاره‌ای نامشان را مدیون اشتباهی هستند که زمانی در تعیین ماهیت آن‌ها رخ داده است. زمانی تصور می‌شد که این سحابی‌ها به دلیل شکل کروی شان، سیاره هستند.
آیا تعداد سیارات مشابه زمین بیشتر از تصورات پیشین است؟
ابر عظیم و چرخانی است که از گاز و غبار تشکیل شده و در فضای میان ستاره‌ای قرار دارد. بنابراين درجه حرارت متناظر با چنين صدور نوري نمي‌تواند با درجه حرارت سطحي خورشيد اختلاف فراوان داشته باشد و اين درجه حرارت بايستي به چند هزار درجه برسد. با این حال نام‌های مشهور در نجوم طی سال‌ها به سحابی‌ها هجوم آورده‌اند. ادوین هابل به طبقه بندی سحابی‌ها بر اساس طیف‌های نوری که تولید می‌کنند کمک کرد، همچنین او کشف کرد که تقریباً همه سحابی‌ها با ستارگان در ارتباط هستند و با نور ستارگان روشن می‌شوند. تنها در قرن 17 و پیشرفت‌های ابزار نجومی و رصدی بود که سحابی‌های بیشتر مشاهده شدند. در سال 1610، نیکولاس کلود فابری پیرسک سحابی جبار را کشف کرد که این سحابی در سال 1618 توسط یوهان باپتیست سیسات مشاهده شد.
شاید سپس سحابی تاریک با ستارگان جوان گرم حرارت ببیند و به سحابی نشری درخشانی تبدیل شود. برای ثبت طبیعت تماشایی سحابی ها، تلسکوپ ها – مانند تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب – از تشعشعات فروسرخ ساطع شده توسط سحابی ها برای ایجاد تصویر استفاده می کنند. نور مرئی ساطع شده از ستارگانی که در داخل و اطراف یک سحابی شکل می گیرند، می تواند توسط ابرهای متراکم کیهانی از گاز و غبار که یک سحابی را تشکیل می دهند مسدود شود. بنابراین، دانشمندان باید به سایر طول موج های نوری که از سحابی ساطع می شوند، مانند تشعشعات فروسرخ توجه کنند. دوربین‌های مادون قرمز روی JWST برخی از دقیق‌ترین تصاویر سحابی‌ها مانند سحابی سیاره‌ای حلقه جنوبی را از بین برده‌اند.
سحابی عقاب
اجازه می دهم از آدرس ایمیل من برای اعلان نظرات و پاسخ های جدید استفاده گردد (می توانید هر زمان كه بخواهید آنرا لغو کنید). مشخص شد این مشاهدات سحابی نیست بلکه مجموعه‌ای از ستارگان است.
به گزارش بیگ بنگ، مدتی است که دانشمندان و ستاره‌شناسان دریافته‌اند که فضای دوردست، خلأ مطلق هم نیست. بیشتر سحابی‌ها ظاهری گسترده و وسیع دارند؛ به طوری که قطر هرکدام می‌تواند از مرتبه‌ی صدها سال نوری باشد. هرچند که سحابی‌ها از فضای میان‌ستاره‌ای اطراف‌شان چگال‌تر هستند، اما حتی نسبت به محیط‌های خلأ ساخته شده بر روی زمین هم سبک‌تر می‌باشند. تا کنون تعداد کمی از این نوع سحابی ها کشف شده اند که از جمله ی آن ها می‌توان به سحابی خرچنگ اشاره کرد. در کهکشان راه شیری، حدود 120 باقی‌مانده ابرنواختری کشف شده است.
- موج‌های ضربه‌ای انفجار ابر نواختر با سرعت هزاران کیلومتر در ثانیه در محیط میان ستاره‌ای سیر می‌کنند.
- این گاز بشدت رقیق است و غلظتی حدود یک اتم در هر سانتی‌متر‌مکعب دارد.
- به عنوان مثال، ستاره R136a1 جرمی معادل 265 برابر جرم خورشید دارد و شعاع آن ۴۰ برابر شعاع خورشید است.
- سحابی‌ها همواره حرکت می‌کنند هرچند در تصاویر بسیار آرام و ساکن به نظر می‌رسند.